تاثیر استفاده از سطوح مختلف سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سبوس برنج خام و اتوکلاو شده بر عملکرد، ترکیبات لاشه، پاسخ ایمنی، کلسترول و تری‏گلیسرید سرم، مورفولوژی روده، قابلیت هضم ایلئومی و اجزاء تشکیل دهنده لاشه، جوجه‏های گوشتی آزمایشی به مدت 4 هفته در مرحله رشد و پایانی پرورش (14 تا 42 روزگی) با استفاده از 420 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد "راس 308" انجام شد. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل 1) جیره شاهد بر پایه ذرت و سویا، بدون سبوس برنج 2) جیره حاوی 6% سبوس برنج خام 3) جیره حاوی 12% سبوس برنج خام 4) جیره حاوی 18% سبوس برنج خام 5) جیره حاوی 6% سبوس برنج اتوکلاو شده 6) جیره حاوی 12% سبوس برنج اتوکلاو شده 7) جیره حاوی 18% سبوس برنج اتوکلاو شده در نظر گرفته شدند. فاکتورهای اندازه گیری شده شامل: وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب‏تبدیل، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی، درصد لاشه، درصد چربی بطنی، سینه، ران، سنگدان، پانکراس،کبد، قلب، بورس، طحال، مورفولوژی روده، ترکیب استخوان درشت نی بودند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد جوجه‏های گوشتی به شدت تحت تاثیر سبوس برنج قرار می‏گیرد به طوری که با افزایش سطح سبوس برنج در جیره به صورت معنی داری (05/0>p) خوراک مصرفی و افزایش وزن، کاهش و ضریب تبدیل افزایش می‏یابد. تحریک سیستم ایمنی به وسیله تیمارها در دو مرحله ارزیابی گردید و مشخص شد که عیار آنتی‏بادی علیه گلبول قرمز گوسفند در تیمار 6% سبوس برنج خام و اتوکلاو شده در نوبت دوم خونگیری به صورت غیر معنی داری بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0p) کاهش یافت. وزن نسبی سنگدان، پانکراس‏، چربی بطنی، قابلیت‏هضم مواد‏مغذی و ترکیب استخوان درشت‏نی (وزن و درصد خاکستر) تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. مقایسات گروهی بین تیمارهایی که از سبوس برنج خام و فرآوری شده استفاده کردند بیانگر وجود تفاوت معنی دار (05/0>p) فقط در وزن پانکراس و میزان خاکستر استخوان درشت نی بود و در سایر فاکتورهای مورد بررسی تفاوت معنی داری ملاحظه نشد.